parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., Prawdziwa sława Wielkich [uczonych…]. Dzieło kompletne) – dzieło biograficzno-bibliograficze Ch.J.D. Azulaja, które – bodaj jako jedyne z bogatej spuścizny tego uczonego – zachowało wartość do dnia dzisiejszego. Było ono owocem pasji bibliofilskiej i czytelniczej autora. Podczas licznych podróży po Europie, zwłaszcza po Włoszech i Francji, przez całe życie gromadził on notatki bibliograficzne, będące efektem studiów w wielu bibliotekach (także nad materiałami rękopiśmiennymi). Sz. ha-G. ha-sz. po raz pierwszy ukazało się drukiem w Liworno w 1774. Zawierało ok. 400 biogramów uczonych żydowskich oraz informacje nt. ich prac, obejmując okres od gaonów, aż do czasów współczesnych autorowi. Później Azulaj kontynuował swe studia, publikując – pod różnymi tytułami – uzupełnienia do owego dzieła. Sz. ha-G. ha-sz. stanowi etap przejściowy między tradycyjną i nowoczesną nauką, bowiem jego autor łączył subtelną krytykę z dowierzaniem mityczno-legendarnym opowieściom, zwłaszcza dotyczącym literatury kabalistycznej (por. kabała). Spuściznę tę zebrał i usystematyzował znakomity bibliograf I.A. Benjakob. Wydał on Sz. ha-G. ha-sz. w Wilnie w 1852, dzieląc całość na dwie części poświęcone: autorom i książkom. Zawierało ono ok. 1 300 biogramów uczonych i informacje o 2 200 dziełach, w tym także o rękopisach. Następnie M.M. Krengel wydał dzieło Azulaja (t. 1, Podgórze pod Krakowem 1905; t. 2, Piotrków 1930; t. 3, 1958), rozszerzając je o własne dodatki i adnotacje oraz sprostowania. Do Sz. ha-G. ha-sz. nawiązał też – zarówno tytułem, jak i formą – Aaron ben Isaja Natan Walden, publikując Szem ha-G(e)dolim he-chadasz (hebr., Nowa sława Wielkich [uczonych], Warszawa 1864; 1870; 1879; trzecie wyd. rozszerzone i poprawione; wielokrotnie później wznawiane), zawierające ponad 3 tys. biogramów żydowskich autorów.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.