parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1897 Lwów – 1943 tamże) – malarz, rysownik, karykaturzysta, scenograf. Ukończył Gimnazjum Realne we Lwowie. Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej. Studiował we Lwowie, Krakowie, Wiedniu, Paryżu. Mieszkał we Lwowie. Debiutował w 1919 i 1920 na wystawach Koła Miłośników Sztuki Żydowskiej. Później wystawiał we Lwowie (TPSP, Żydowskie Koło Literacko-Artystyczne), Warszawie (1922) i Krakowie (1933). Malował realistyczne sceny rodzajowe, często żydowskiej sceny religijnej (Modlący się Żydzi, Żydzi z Torą, Chrystus miasta) i społecznej (Tragarz, Handlarz owoców, Kataryniarz), pejzaż miejski (Lwowa – Kaplica Boimów, Z Placu Krakowskiego; cykl Podwórze), portrety, kompozycje groteskowe (Zbójnik, Gazdowie z Poronina, Hucuł, Rabin praski Loew, wskrzeszający Golema), oraz grafiki o tematyce erotycznej. Ulubionym tematem K. był Don Kichot, Herszek z Ostropola. Malarstwo tego artysty cechowało dążenie do syntetycznego ujmowania tematu, efektowne zestawienia barwne; obok realistycznych, malował także kompozycje ekspresjonistyczne i abstrakcyjne. Był znanym karykaturzystą (Tuwim i Lechoń w pogoni za sławą), współpracował z wieloma pismami lwowskimi; m.in. z „Chwilą”, „Sygnałami”, „Szczutkiem”; rysował dla wydawnictwa Biblioteka Utworów Wesołych we Lwowie; swoje rysunki podpisywał pseudonimem Fryc. Niekiedy projektował plakaty. Od poł. lat 20. zajmował się głównie scenografią; przygotowywał m.in. dekoracje i kukiełki do teatrzyku satyrycznego Semafor, współpracował z lwowskim Teatrem Żydowskim, a w 1938-1939 – z teatrem I. Kamińskiej. Podczas II wojny światowej znalazł się w getcie lwowskim; zginął w obozie janowskim. Prawie cały dorobek K. uległ zniszczeniu.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.