parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
właściwie Marek Tennenbaum (1898 Łódź – 1942) – aktor i reżyser. Wyjechał z Polski, będąc dzieckiem. Kiedy miał 15 lat, już występował w prowincjonalnym teatrze wędrownym. Studiował w szkole dramatycznej Maxa Reinhardta przy Deutsches Theater w Berlinie (1923), którą ukończył z wyróżnieniem, dzięki czemu został zatrudniony w wiedeńskim Volkstheater. Następnie występował na wielu scenach teatrów niemieckich w Niemczech (debiutował w 1917), Austrii i w Polsce. Jego debiut filmowy przypadł na rok 1925 ( Der Rosa Diamant Rochusa Gliese). W 1935, zmuszony przez faszystów do porzucenia teatru w Bielsku, zajął się filmem. W 1936 zamieszkał w Warszawie, potem przeniósł się do Wiednia, ale po anszlusie Austrii powrócił do Warszawy. Wyreżyserował dwa filmy w języku jidysz: Ał che(j)t (Za grzech, 1936) oraz – na podstawie dramatu J. Gordina – On a hejm (Bezdomni, 1939, nazywany czasem w prasie Bal-tszuwe, tzn. Pokutujący), w którym wystąpił jako aktor i producent; film ten został zrealizowany w założonej przez M. w 1938 wytwórni Alma Film. Zrealizował też jeden polski film fabularny ( O czym marzą kobiety, 1937) i dwa dokumentalne. Wybuch II wojny światowej zastał go w Warszawie, w czasie przygotowań do kręcenia kolejnego filmu, pt. Pieśń Koł nidrej. Zginął w getcie warszawskim.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.