parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(pseudonim), właściwie Aleksander Kap(p)el ([1877] 1878 Lachowicze na Białorusi – 1958 Nowy Jork) – eseista i krytyk teatralny; jako jeden z nielicznych pisarzy, wśród wielu piszących o teatrze żydowskim, uważał się za zawodowego krytyka teatru jidysz. Studiował w Niemczech, Francji i w Szwajcarii (doktorat z prawoznawstwa otrzymał w Bernie). Literacką karierę rozpoczął w Warszawie w 1906, gdzie nawiązał kontakty z czołowymi pisarzami, m.in. z I.L. Perecem. Uchodził za jednego z najbardziej wpływowych krytyków, toczących walkę o podniesienie poziomu teatru jidysz. Wraz z A. Weiterem, był współzałożycielem Towarzystwa Teatralnego w Warszawie, które zwalczało szund. Miało ono krótki żywot, ze względu na trudności finansowe i tragiczną śmierć Weitera. M. był też redaktorem naczelnym łódzkiego dziennika „Lodzer Morgnbłat” (1913). W czasie I wojny światowej pracował w akcji pomocy uchodźcom żydowskim w Rosji (przez dłuższy czas przebywał na Syberii). Po wojnie wydawał w Kownie dziennik „Najes” (jidysz, Nowiny). W 1922 przeniósł się na stałe do Stanów Zjednoczonych. Był krytykiem literackim i teatralnym nowojorskiego dziennika „Morgn-Żurnał” (jidysz, Pismo Poranne, od 1922) oraz współpracował z pismami „Cukunft” (jidysz, Przyszłośc), „Jidiszer Kemfer” (jidysz, Bojownik Żydowski), „Der Grojser Kundes” (jidysz, Wielki Figlarz [Psotnik]), „Teater un Kunst” (jidysz, Teatr i Sztuka). Debiutował tomem szkiców w 1911. Wydał kilka książek, głównie eseistycznych, poświęconych przede wszystkim teatrowi jidysz i kulturze, ale także aktualnym sprawom politycznym (np. książka o stosunku A.W. Kołczaka do Żydów, 1921). Do najciekawszych należą: tom krytycznych esejów Teater (jidysz, Teatr, 1927) oraz wspomnienia, zamieszczone w Archiw far der geszichte fun jidiszer teater un drame (jidysz, Archiwum historii żydowskiego teatru i sztuki teatralnej, 1930). Opublikowane przez M. w Buenos Aires wspomnienia (t. 1-4, 1949-1955) są ważnym źródłem do dziejów teatru jidysz (zwłaszcza w Polsce), na którego kartach pojawia się cała galeria pisarzy, aktorów, reżyserów i dyrektorów teatrów.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.