parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1899 Monasterzyska – 1980 Łódź) – poeta, tłumacz, aktor i reżyser. Debiutował w 1911 wierszem patriotycznym, a w 1913 – tomikiem poetyckim. Na krótko trafił na front włoski (1917), a po wojnie kształcił się w sztuce aktorskiej, równocześnie studiując anglistykę i germanistykę w Wiedniu (do 1920). Potem osiadł w Stanisławowie. Współpracował z czasopismem żydowskim – „Stanisławer Glok” (jid., Stanisławowski Dzwon), „Chwila”, „Nasza Opinia”, „Nowy Głos”. W 1925–1926, jako wolny słuchacz, studiował polonistykę we Lwowie. Od 1920 był związany z Towarzystwem Muzyczno-Dramatycznym im. A. Goldfadena w Stanisławowie (potem Studio Dramatyczne), jako kierownik artystyczny, aktor, reżyser i tłumacz wielu sztuk na język jidysz (m.in. Wyspiańskiego). Do 1939 wydał kilka tomów wierszy i humoresek w języku jidysz. W okresie 1939–1941 pracował w Studiu Dramatycznym, upaństwowionym przez Sowietów. Resztę wojny spędził w głębi Związku Radzieckiego. W 1946 zamieszkał w Łodzi. Pracował w redakcji miesięcznika „Mosty”, a potem w Wydziale Kultury Rady Miejskiej. Publikował w prasie polskiej i żydowskiej. Zajmował się również działalnością przekładową z języka jidysz, hebrajskiego, niemieckiego i rosyjskiego oraz napisał rewię dla Państwowego Teatru Żydowskiego. Do ukazania się w 1957 zbioru bajek i fraszek, pt. Ośla szczęka, sporo uwagi poświęcił opracowaniu bajek, fraszek i anegdot, związanych z folklorem żydowskim (w tym jeden zbiór w j. jidysz). Kilka ich tomów odniosło znaczny sukces na rynku czytelniczym w Polsce, a zwłaszcza zbiór Przy szabasowych świecach (1963, do chwili obecnej ok. 10 wielkonakładowych edycji). S. wydał także wspomnienia z okresu przedwojennego Ucieszne i osobliwe historie życia mego (1970).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.