Lange Antoni
Lange Antoni
używał licznych pseudonimów i kryptonimów, między innymi: Napierski, A. Wrzesień, Katullus, Don Kiszot (1861 Warszawa – 1929 tamże) – poeta, krytyk, tłumacz, popularyzator literatury obcej. Pochodził z rodziny żydowskiej o tradycjach patriotycznych, skłaniającej się ku
asymilacji. Po ukończeniu gimnazjum podjął studia na Wydziale Przyrodniczym UW. Relegowany z uniwersytetu, podjął pracę na prowincji jako prywatny nauczyciel. W 1886 wyjechał do Paryża, skąd nadsyłał do kraju korespondencję; kontynuował naukę i pracował; związał się z radykalną młodzieżą, skupioną w Gminie Narodowo-Socjalistycznej. W „Pobudce”, stanowiącej organ Gminy, publikował wiersze rewolucyjne, o tematyce społecznej. Interesował się nowymi prądami w literaturze i socjologii. Do kraju powrócił w 1890; został kierownikiem literackim „Życia”; pracował jako guwerner, nauczyciel. Dużo pisał; współpracował z wieloma czasopismami („Głos”, „Tygodnik Ilustrowany”, „Przegląd Tygodniowy”, „Kurier Lwowski”), wydawał książki (prozę, poezję, dramaty, opracowania, eseje i studia literackie z pogranicza socjologii, filozofii, psychologii, religioznawstwa i etnografii, miedzy innymi
Pogrzeb Shelleya, 1890;
W czwartym wymiarze, 1912;
Róża polna, 1926;
Rozmyślania, 1906;
Wiersze pisane w r. 1915-1923, 1925;
Studia z literatury francuskiej, 1897); tłumaczył z wielu języków (miedzy innymi
Przekłady z poetów obcych, cz. 1.
Poeci francuscy; cz. 2.
Poeci angielscy, węgierscy i różni, 1899); wydał też
Dywan wschodni. Wybór arcydzieł literatury egipskiej, asyrobabilońskiej, hebrajskiej, arabskiej, perskiej i indyjskiej (1921); rozpoczął edycję
Panteonu literatury światowej (1921). Interesował się również tematyką społeczną; w 1911 wydał książkę
O sprzecznościach sprawy żydowskiej, która naraziła go na wielkie przykrości i została skonfiskowana, a w 1907, za publikację noweli
Świtanie Łębowidzkiego, został skazany na trzy miesiące pobytu w twierdzy brzeskiej. Redagował Bibliotekę Groszową w Warszawie; założył wydawnictwo „Astrea”. Był członkiem-założycielem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich. W swej twórczości
L. nawiązywał często do żydowskiej tradycji kulturowej, z której wyrósł.
