Ha-Tikwa

(hebr., Nadzieja) – hymn ruchu syjonistycznego oraz Państwa Izrael. Pierwotna wersja jego tekstu była wierszem N.H. Imbera Tikwate(j)nu (hebr., Nasza nadzieja), napisanym w Jassach w 1878 (wyd. 1886). W 1882 Imber czytał ów wiersz w Palestynie, w nowo założonej osadzie rolniczej Riszon le-Cij(j)on koło Tel Awiwu. Osiedlił się tam pochodzący z Mołdawii Samuel Cohen, który opatrzył go muzyką, opartą na motywach wywodzących się z mołdawskiej piosenki ludowej. (Wskazuje się także na powinowactwa Ha-T. z hymnem pol. Jeszcze Polska nie zginęła.) Tekst wraz z muzyką stały się częścią folkloru żydowskiego i uległy przekształceniom. Ostateczna forma Ha-T. krystalizowała się do 1948, kiedy to całość otrzymała instrumentację. Poszukujący swego hymnu ruch syjonistyczny praktycznie przyjął zań Ha-T. podczas V, VI i VII Światowego Kongresu Syjonistycznego (Bazylea 1901; 1903 i 1905); a formalnie – podczas XVIII Kongresu (Praga 1933). Ha-T. otwarto i zamknięto ceremonię ogłoszenia Deklaracji Niepodległości Izraela w 1948. Faktycznie jednak nie ma ona charakteru oficjalnego hymnu narodowego, potwierdzonego decyzją izraelskiego parlamentu.