parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1893 [1894] Bereza Kartuska – 1975 Nowy Jork) – poetka, dramaturg i prozaik, tworząca w języku jidysz, pedagog; żona historyka i pisarza, Symchy Loewa (1896-1974). Była córką nauczyciela języka hebrajskiego. Do zawodu pedagoga przygotowywała się w Warszawie i Odessie. Była nauczycielką w ludowych szkołach żydowskich w Warszawie i wychowawczynią upośledzonych dzieci w Otwocku. Zaczęła pisać w 1920; debiutowała w 1927. Pierwszym dojrzałym tomem jej wierszy był Dzike gas. Lider (Ulica Dzika. Poezje, 1931), w którym ukazywała świat przeżyć żydowskiej biedoty wielkich miast, a zwłaszcza swych uczniów. W 1935 M. osiadła w Nowym Jorku. Dramatyczne pod wieloma względami doświadczenia emigracji zawarła miedzy innym w tomie wierszy In łand fun majn gewejn (W kraju mego pochodzenia, 1937) i powieści Fun Lublin biz Niu Jork (Z Lublina do Nowego Jorku, 1942). Żałobą tchną jej wiersze o Zagładzie: Nochn Got fun midber (Po Bogu z pustyni, 1949), Lider fun Churbn (Pieśni Zagłady, 1962) oraz utwór Der Mejłech Dowid alejn iz geblibn (Pozostał tylko Król Dawid, 1946). W 1950-1952 M. mieszkała w Izraelu, gdzie wydawała czasopismo „Di Hejm” (jidysz, Dom). Problematyce powrotu do Syjonu poświęciła kilka książek poetyckich i prozatorskich (opublikowanych także po powrocie do Stanów Zjednoczonych), miedzy innymi In Jeruszolajim kumen malochim (Jerozolimę odwiedzają aniołowiey, 1952), Ojf di wegn fun Cijen (Na drogach Syjonu, 1957) oraz Bajm tojer (Przy bramie, 1967). Po powrocie do Stanów wydała kilka książek, w tym A sztub mit zibn fenster (Dom z siedmioma oknami, 1957) – zbiór opowiadań, dotyczących Polski, Ameryki i Izraela, oraz w latach 60. wydawała pismo literackie „Swiwa” (hebrajski, Otoczenie). M. jest uważana za najwybitniejszą poetkę jidysz swej generacji. Jest też autorką poetyckich, pełnych humoru wierszy dla najmłodszych, a także liryków o głodujących dzieciach żydowskich. Do wielu z nich została skomponowana muzyka i są śpiewane w szkołach żydowskich po dziś dzień.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.