Frydman (Friedman) Henryk

Frydman (Friedman) Henryk

(1903 Huta Kruzłowicka – 1942 Oświęcim?) – najlepszy lwowski szachista w okresie międzywojennym, członek klubów lwowskiego i warszawskiego, z zawodu urzędnik, potem dziennikarz, redaktor pism szachowych, działacz społeczny. Szkołę średnią, a potem studia (na UJK) ukończył we Lwowie. Od czasów gimnazjalnych uczestniczył w konkursach dla rozwiązujących zadania szachowe, organizowanych przez czasopismo „Sport”. Brał udział w meczach drużyn uczelnianych UJK i Politechniki Lwowskiej, przyczyniając się do zwycięstwa pierwszej z nich. Był członkiem Lwowskiego Klubu Szachistów (od 2. poł. lat 20. – sekretarz zarządu), który w 1922 reaktywował wraz z kilkoma innymi lwowskimi szachistami. Redagował kąciki szachowe w lwowskiej prasie codziennej, w „Sporcie”, a potem w wydawanym z jego inicjatywy miesięczniku „Szachista” (od 1933). Uczestniczył w turnieju szachowym w 1923 (mistrzostwa miasta). Od 1924 odbywał służbę wojskową w 22 pułku ułanów w Brodach. Jako żołnierz WP uzyskał III lokatę w mistrzostwach Lwowa, uczestniczył też w I Mistrzostwach Polski w Warszawie. Później poświęcił się całkowicie karierze sportowej. Był siedmiokrotnym mistrzem Lwowa w 1926–1934 (w 1927 otrzymał od gen. Władysława Sikorskiego nagrodę w wyskości 700 zł i ozdobne szachy, wykonane ze srebra i brązu); w 1935 wicemistrzem Polski (razem z M. Najdorfem i P. Frydmanem). W 1928, w partii szachowej rozegranej w lwowskim hotelu „George’a”, pokonał mistrza świata, Aleksandra Alechina. W 1936, na olimpiadzie w Monachium, zdobył srebrny medal. Był organizatorem i prezesem, założonego w 1934 we Lwowie, Polskiego Związku Szachistów Korespondencyjnych. Po wkroczeniu Sowietów do Lwowa opowiedział się po stronie nowej władzy, nawiązał współpracę z komunistami. W „Czerwonym Sztandarze” 10 X 1939 ukazało się jego Pozdrowienie dla szachistów ZSRR (podpisali je jeszcze dwaj inni szachiści, Stefan Popiel i A. Matuszenko). W 1940 nawiązał bliższą współpracę z „Czerwonym Sztandarem”, pisząc w nim o szachach. W 1941, po raz ostatni, brał udział w turnieju szachowym w mistrzostwach Lwowa, uzyskując II nagrodę. Prawdopodobnie został aresztowany przez Niemców w 1941, po zajęciu przez nich Lwowa; okoliczności jego śmierci nie są znane. Niektóre źródła podają, że zginął w komorze gazowej w Oświęcimiu 26 VI 1942.