parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1880 Warszawa – 1940 Palmiry) – szachista i działacz Międzynarodowej Federacji Szachowej (FIDE), mistrz kompozycji szachowych (ogółem skomponował ich ok. 160), problemista, czołowy mistrz szkoły nowoniemieckiej – logicznej, wychowawca czołówki polskich problemistów. Mając dziewięć lat, był już znany jako „cudowne dziecko szachowe”. Studiował na wydziale matematycznym UW, potem na uniwersytetach w Getyndze i Monachium (1904-1911). W 1906, podczas turnieju w Norymberdze, odmówił gry jako reprezentant Rosji i przystał dopiero na kompromisową formułę reprezentowania Warszawy. Okres I wojny światowej spędził w Szwajcarii. Był pierwszym oficjalnym Mistrzem Polski w szachach z 1926, zwycięzcą turnieju monachijskiego (1926) i współorganizatorem Polskiego Związku Szachowego (PZS; członek jego Zarządu, a przez kilka lat także prezes). Amatorski wicemistrz świata z Hagi (1928), od 1921 redaktor kącika szachowego w „Tygodniku Ilustrowanym”, w 1926-1933 redaktor wydawanego w Warszawie rocznika „Świat Szachowy”, współzałożyciel Warszawskiego Koła Problemistów (przekształconego w Polski Związek Problemistów), uczestnik zwycięskiej drużyny na Olimpiadzie Szachowej w Hamburgu (1930) i zdobywców srebrnego medalu w Pradze (1931), organizator Olimpiady Szachowej w Warszawie (1935). Został aresztowany przez gestapo w styczniu 1940. Uczestniczył w słynnym „turnieju” w areszcie śledczym przy ul. Daniłowiczowskiej w Warszawie. Został zamordowany prawdopodobnie przed majem 1940 w Palmirach (według innych wersji – na Pawiaku). Pamięci P. poświęcono dwa turnieje PZS w Szczawnie Zdroju (1950 i 1957) oraz turniej Warszawskiego Okręgowego Związku Szachowego (1983). Zbiór jego pierwszych 30 zadań został opublikowany w Festschrift des Akademischen Schachklubs in München (Monachium 1911), a w 1932 w Amsterdamie holenderski szachista, H. Weenink, wydał książkę David Przepiórka a Master of Strategy, zawierającą zbiór 130 zadań Przepiórki.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.