parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
pierwotnie Szaja Süssmann (1873 Horoszki na Wołyniu – 1939 Łódź) – dziennikarz, pisarz, krytyk teatralny, piszący w języku jidysz. Poprzez ojca, Joela Süssmanna (1842-1914), miał się wywodzić od Akiwy ben Mosze Eigera. Ukończył gimnazjum w Moskwie. Debiutował w tym czasie w prasie („Fołksbłat” [jid., Gazeta Ludowa]; „Ha-Melic”; „Ha-Jom”). Potem studiował filozofię w Królewcu i technologię w Charlottenburgu. Wówczas podjął współpracę z prasą niemiecką – „Die Welt” T. Herzla i „Frakfurter Zeitung”. Po studiach przeniósł się do Petersburga, gdzie nawiązał współpracę z pismami „Der Frajnd”, „Der Tog” (jid., Dzień) oraz z warszawskim „Der Telegraf” i „Teater Wełt” (jid., Świat Teatru). W 1905 U. osiadł w Łodzi. Od 1907 był współwydawcą „Łodzer Nachrichtn” (jid., Wiadomości Łódzkie) – pierwszego dziennika w Łodzi, wydawanego w języku jidysz, który po kilku miesiącach upadł. W 1908 powierzono mu redagowanie gazety „Łodzer Togbłat” (jid., Dziennik Łódzki; ukazywał się do 1936, z przerwą w 1915-1916, ze względu na zawieszenie go przez okupacyjną niem. cenzurę). U. angażował się też w działalność organizacji kulturalno-oświatowych, a także sportowych, m.in. jako współtwórca Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Gimnastyczno-Sportowego „Bar Kochba” (1912-1917) oraz wiceprezes Centralnego Związku Żydowskich Towarzystw Gimnastyczno-Sportowych i redaktor tygodnika „Der Jidiszer Turner” (jid., Żydowski Gimnastyk, 1919). W 1920 wyjechał do Stanów Zjednoczonych. W 1922 powrócił do Łodzi jako korespondent gazety „Morgn Żurnał” (jid., Pismo Poranne). Przewodniczył łódzkiemu Związkowi Literatów i Dziennikarzy Żydowskich, Łódzkiemu Żydowskiemu Towarzystwu Muzycznemu i Literackiemu „Hazomir” oraz sekcji żydowskiej Syndykatu Dziennikarzy w Łodzi. Oprócz publicystyki, pisał też małe utwory prozatorskie oraz sztuki sceniczne. Był cenionym krytykiem teatralnym. W listopadzie 1939, aresztowany przez gestapo w ramach akcji skierowanej przeciw polskiej inteligencji, po trzech dniach okrutnych przesłuchań, został skazany na śmierć i rozstrzelany.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.