parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
właśc. List Arysteasza do brata Filokratesa – prozatorski utwór apokryficzny, napisany w 2. poł. II w. p.n.e., w języku greckim, w formie fikcyjnego listu dworzanina Ptolomeusza II (285-246 p.n.e.), opisujący legendarną historię powstania Septuaginty. Jego autor, zwany też Pseudo-Arysteaszem, zapewne był Żydem aleksandryjskim. Wedle tego apokryfu, Ptolemeusz II pragnąc – za namową kustosza biblioteki aleksandryjskiej – poznać prawo żydowskie, zwrócił się o pomoc do arcykapłana Eleazara. Ten przysłał mu z Jerozolimy 72 uczonych mężów, którzy w ciągu 72 dni pobytu na wyspie Faros dokonali przekładu Pięcioksięgu z języka hebrajskiego na język grecki. A.L. jest prawdopodobnie grecką wersją pisma, mającego wzmocnić autorytet Septuaginty i wykazać nadprzyrodzony charakter translacji. Według późniejszych wersji (w tym wczesnochrześcijańskiej) – m.in. Filona z Aleksandrii i Euzebiusza z Cezarei – legenda ta została rozbudowana. Pracą tłumaczy miało kierować boskie natchnienie. Każdy z nich pracował samodzielnie, a mimo to powstałe wersje były identyczne. Według Talmudu, uczeni mieli także dokonać jednakowych zmian w tekście, mających na celu usunięcie wątpliwości, które mógł nasuwać dosłowny przekład z języka hebrajskiego. (Zob. też Sefer Tora)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.