parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
właśc. Michał Feiertag (1888 Warszawa [1892? Połtawa?] – 1943 Pruszków) – aktor, gwiazda scen i filmu polskiego, neofita. Karierę zaczynał w 1918 od występów estradowych w kabaretach warszawskich (m.in. konferansjer w Qui pro Quo), pozostając wiernym lekkiej muzie do końca życia. Od 1921 grał w filmach (m.in. Młody las, 1934; Pieśniarz Warszawy, 1934), a od 1923 pracował w teatrach Łodzi, Krakowa i Lwowa; od 1933 w Warszawie, na scenach teatrów Kameralnego (jako reżyser), Narodowego i Letniego. Zdobył wielkie uznanie jako aktor charakterystyczny, zwłaszcza w liryczno-komediowych rolach ludzi skrzywdzonych przez życie. W okresie okupacji niemieckiej przebywał w getcie warszawskim, gdzie występował na scenie polskiej teatrzyku estradowego Na Pięterku (m.in. w maju 1941 program Znicz na Pięterku), a później w Nowym Teatrze Kameralnym. Według E. Ringelbluma, Z. zapadł na chorobę umysłową (depresję), był leczony w otwockim zakładzie „Zofiówka” i został zamordowany w czasie jego likwidacji. W istocie, tuż przed ową likwidacją, żona Z. – Janina Morska-Zniczowa – zabrała go z Otwocka i ukryła po „aryjskiej stronie”; zmarł w Pruszkowie na serce (lub popełnił samobójstwo) 24 XII 1943. Został pochowany w Gąsocinie jako Arnold Szubert.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.