parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
pseud. Mirek, H. Mirski (1905 Kazimierz Dolny – 1974 Warszawa) – działacz komunistyczny, ekonomista. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W 1920 wstąpił do Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej; w 1921 został członkiem KPRP, a potem członkiem KC Związku Młodzieży Komunistycznej w Polsce (ZMK); w 1922 kierował jego obwodem na terenie Zagłębia Dąbrowskiego, województwa krakowskiego, Śląska Cieszyńskiego i Górnego Śląska. Zagrożony aresztowaniem, wyjechał do Francji, gdzie podjął studia ekonomiczne na uniwersytecie w Paryżu, a następnie w Tuluzie (wydalony z Francji za działalność w Partii Komunistycznej). W 1928-1929 przebywał w Związku Radzieckim; należał do WKP(b). Po powrocie do Polski został powołany do wojska; ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. W latach 30. pracował w GUS-ie w Warszawie, skąd został usunięty za działalność polityczną. Potem podjął pracę w Biurze Planowania Krajowego przy Ministerstwie Skarbu i w Biurze Planowania Magistratu miasta Warszawy. Od 1939 przebywał we Lwowie, a następnie w Związku Radzieckim. W lutym 1943 został członkiem Komitetu Organizacyjnego Związku Patriotów Polskich. Publikował na łamach „Wolnej Polski” i „Nowych Widnokręgów”. W maju 1943 był jednym ze współorganizatorów 1 Dywizji Piechoty imienia Tadeusza Kościuszki i sprawował funkcję szefa jej Wydziału Oświatowego. W wyniku konfliktu z Zygmuntem Berlingiem i Włodzimierzem Sokorskim został zdegradowany ze stopnia majora do plutonowego podchorążego. W 1944 został członkiem Centralnego Biura Komunistów Polski; w 1944-1956 był członkiem Biura Politycznego KC PPR i PZPR. W 1944 kierował Biurem Ekonomicznym PKWN. Był jednym z głównych autorów koncepcji gospoderczej polityki partii, w tym trzyletniego Planu Odbudowy Gospodarczej i rządowego projektu ustawy w sprawie nacjonalizacji przemysłu oraz uchwał na temat handlu i planu sześcioletniego. Sprawował wiele odpowiedzialnych funkcji państwowych (1944-1949 – minister przemysłu, później handlu; 1945-1950 – przewodniczący Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów; 1949-1954 wicepremier i przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego; 1954-1956 – wicepremier). Był posłem do KRN (1944-1947) i posłem na sejm (1947-1956).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.