parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., wyrzucisz; jid. taszlech) – obrzęd symbolicznego oczyszczenia się z grzechów, związany z obchodami żydowskiego Nowego Roku ( Rosz ha-Szana), nawiązujący do fragmentu z Księgi Micheasza (7,19), mówiącego o wrzuceniu do głębin morskich wszystkich naszych grzechów. Dokonywano go późnym popołudniem pierwszego dnia tego święta, lub drugiego, jeśli pierwszy przypadał w szabat. Należało wówczas pójść nad wodę – nad brzeg morza, rzeki lub strumienia i wytrząsnąć zawartość kieszeni (wszystkie zebrane tam okruchy) do wody, odmawiając przy tym psalmy, modlitwy oraz fragmenty z ksiąg biblijnych. Wyrzucone okruchy symbolizują grzechy, których człowiek chce się wyrzec w akcie samooczyszczenia. Po raz pierwszy o obrzędzie tym wspomina MAHARIL (Jaakow ben Mosze ha-Lewi Moelln, zw. też Maharilem Segalem lub Maharim Molinem [1355] 1360 Moguncja – 1427 Worms), znany talmudysta, autorytet w dziedzinie żydowskich obyczajów i liturgii. Wielu średniowiecznych rabinów nie aprobowało tego zwyczaju, łącząc go z praktykami pogańskimi, w których okruchy miały obłaskawiać złe duchy, żyjące w strumieniach, aby nie wyrządzały ludziom szkody. (Obyczaj ten w malarskim ujęciu został przedstawiony w cyklu obrazów A. i M. Gierymskich Święto Trąbek I, II, III; Modlitwa Żydów w dzień Sabatu).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.