parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(XVI wiek; urodzony w Brześciu Litewskim) – inżynier wojskowy, dzierżawca dochodów państwowych na Litwie, projektant budowy mostu wiedeńskiego, uczestnik pertraktacji w sprawie małżeństwa Anny Jagiellonki. W 1560-1568 dzierżawił państwowe dochody na Litwie oraz prywatne majątki starosty żmudzkiego, Jana Chodkiewicza, i podskarbiego Wielkiego Księstwa Litewskiego, Ostafiego Wołłowicza. Po śmierci Zygmunta Augusta zamieszkał w podkrakowskim Kazimierzu. W 1581, jako jeden z członków tamtejszego kahału, wziął udział w pertraktacjach, mających doprowadzić do rozszerzenia miasta żydowskiego. Podczas wojny polsko-rosyjskiej udał się do obozu Stefana Batorego jako specjalista od budowy mostów pontonowych. Budował porty na Dźwinie i innych rzekach, torując w ten sposób drogę armii polskiej. Po śmierci Batorego, w czasie wojny zwolenników Maksymiliana Habsburga ze stronnikami Zygmunta III Wazy, M.I. znalazł się w obozie Habsburgów. Po klęsce pod Byczyną, pozostawiwszy żonę i dziecko w Krakowie, udał się na obczyznę. Zatrzymał się najpierw w Pradze, a później w Wiedniu. W 1589 przedłożył cesarzowi plan zbudowania mostu na Dunaju. W piśmie dołączonym do projektu wspomniał o swych dotychczasowych osiągnięciach jako inżyniera wojskowy, oraz o zasługach, jakie oddał Batoremu podczas wojen z Rosją. Cesarz Rudolf II wyznaczył komisję, która przesłuchała M.I., lecz mimo pewnych ustępstw z jego strony, nie podjęła wiążącej decyzji i sprawa budowy mostu upadła. M.I. pozostał jednak nadal na usługach dworu austriackiego. Kilka razy przebywał w Polsce, uczestnicząc, zresztą bezskutecznie, w pertraktacjach, które miały doprowadzić do wydania za mąż królewny Anny, siostry Zygmunta II Augusta, za jednego z książąt z rodu Habsburgów.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.