parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1892 Drohobycz – 1942 tamże) – pisarz, malarz, rysownik, grafik, członek literackiej grupy „Przedmieście”. Studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej (1910-1911, 1913-1914) oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu (1917-1918). Z powodu słabego zdrowia nie ukończył studiów. Prawie całe życie spędził w Drohobyczu, gdzie w 1924-1941 był nauczycielem rysunków w Państwowym Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły. Był jednym z najważniejszych prozaików dwudziestolecia międzywojennego, chociaż opublikował jedynie dwie książki: Sklepy cynamonowe (1934) i Sanatorium Pod Klepsydrą (1937); rękopis jego ostatniej powieści, Mesjasz, zaginął. Dorobek pisarski S. uzupełniają listy i artykuły publikowane w prasie (listy wyd. w tomie Proza). Jako artysta, debiutował w 1920, pokazując swe prace na wystawie Koła Miłośników Sztuki Żydowskiej we Lwowie. Później wystawiał jeszcze wielokrotnie w Drohobyczu (razem z A. Bienenstockiem, 1921), Wilnie (1923), Krakowie (1930), na wystawach TPSP (1922, 1929 – ekspozycja indywidualna, 1930) oraz Lwowskiego Związku Zawodowego Artystów Plastyków (1935). Wykonywał ilustracje do własnych utworów, a także do książek innych autorów, m.in. do Ferdydurke W. Gombrowicza. W 1920-1922 stworzył cykl grafik pt. Księga bałwochwalcza, wykonanych techniką cliché verre, którą poprzedziły liczne rysunki bliskie jej w stylu i tematyce. Artysta sięgał do tematyki żydowskiej, często przedstawiał chasydów. Twórczość plastyczna była dla niego równie ważna, jak jego pisarstwo. Dorobek S. znany jest nam jedynie fragmentarycznie; zachowało się ok. 400 rysunków, z których większość znajduje się w zbiorach Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. W 1992 do zbiorów Muzeum zakupiono jedyny znany, jak dotąd, olejny obraz tego artysty z ok. 1920 Spotkanie (Żydowski młodzieniec i dwie kobiety w zaułku miejskim).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.