Ponad 2 tysiące haseł dotyczących historii i życia codziennego w getcie warszawskim – wirtualne kompendium wiedzy na temat zamkniętej dzielnicy żydowskiej w Warszawie jest już dostępne. Ponadto, wybór haseł został wydany w wersji książkowej.
Kibuc został założony w połowie 1941 r. w Werbkowicach koło Hrubieszowa (w Hrubieszowie przed wojną funkcjonowała silna organizacja lokalna Droru). Wśród jego założycieli byli Henoch Gutman, Mojżesz Rubinczyk oraz Szaul Dobuchno. Kibuc miał stać się bazą dla działalności partyzanckiej na tamtych terenach. Młodzież z Droru pracowała tam na roli (ARG, t. 6, 105, 107), niektóre dokumenty mówią o pracy w tartaku (ARG, t. 17, 283).
To właśnie od grupy chaluców z Werbkowic nadeszła do Warszawy wiadomość o wywózkach do Sobiboru. 1 czerwca do Warszawy dotarł list z Hrubieszowa wysłany przez Brochę z tamtejszego gniazda Droru:
„Piszę do Was po raz ostatni z Hrubieszowa. Już wiadomo, że wszyscy Żydzi muszą opuścić Hrubieszów i okoliczne miasteczka. (…) Nie wiadomo, jak się odbędzie to wygnanie i dokąd – tego też nie wiemy. Krążą pogłoski, że wyślą nas do Białegostoku, ale trudno w to uwierzyć. Bardzo możliwe, że czeka nas ten sam los co lublinian, wilnian i wielu innych Żydów.
Kibuc w Werbkowicach, mimo wszystkich interwencji, musiał opuścić swoje miejsce. (…) Chcieliśmy ich sprowadzić do Hrubieszowa i stąd, jak sądziliśmy, byłoby lżej o wyjazd – dokądkolwiek. Ale oni musieli pojechać do Grabowca. Teraz czeka ich ten sam los, co i nas i wszystkich Żydów z okolicy. (…) Wy ze swej strony postarajcie się odnaleźć kibuc z Werbkowic. Zróbcie wszystko, co leży w Waszej mocy" (ARG, t. 1, 164–165)
Być może w odpowiedzi na ten list do Hrubieszowa zostały wysłane łączniczki Droru, Frumka Płotnicka i Chawka Folman. Gdy dotarły tam 7 czerwca 1942 r., trwało jeszcze wysiedlenie Żydów. Działaczki zobaczyły tam ludzi prowadzonych na stację: mężczyzn, kobiety, dzieci (ARG, t. 6, 102, 135). Do Warszawy przywiozły pierwsze informacje o obozie zagłady w Sobiborze (ARG, t. 19, XXIX). Udało się przekonać Niemca, właściciela tartaku, w którym pracowali chaluce, by nie pozwolił na ich wywiezienie wraz z resztą hrubieszowskich Żydów (Sakowska 1990, cz. 2, 89).
W czasie wielkiej akcji likwidacyjnej Dror starał się wysłać jak najwięcej chaluców z Warszawy do Werbkowic (Cukierman 2020, 148). Jedna z grup została po drodze schwytana podczas kontroli dokumentów i zamordowana przez Niemców. Wkrótce potem kibuc w Werbkowicach został zlikwidowany, a większość przebywających tam chaluców zamordowana.
Encyklopedia getta warszawskiego jest efektem wieloletniego projektu badawczego prowadzonego w Żydowskim Instytucie Historycznym w ramach grantu Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. To kompendium wiedzy o getcie warszawskim, łączące dotychczasowe ustalenia z najnowszymi badaniami naukowców. Wybrane w publikacji hasła dotyczą najważniejszych instytucji getta warszawskiego: zarówno oficjalnych (np. Rada Żydowska), działających jawnie (np. Toporol czy ŻTOS), jak i konspiracyjnych (np. partie polityczne czy podziemne organizacje), a także najważniejszych wydarzeń w historii getta: jego utworzenia, wielkiej akcji likwidacyjnej czy powstania w getcie. Encyklopedia stanowi syntezę wszystkich prac nad pełną edycją Archiwum Ringelbluma, w jej zakres weszły również inne kolekcje archiwalne ŻIH oraz opublikowane materiały źródłowe i wspomnieniowe dotyczące getta warszawskiego i Zagłady.