TASENKRAUT BERL

Życiorys

Berl Tasenkraut był synem rzeźnika. Przed 1939 rokiem działał w Cukunfcie.

Po wybuchu II wojny dołączył do podziemnego komitetu Cukunftu. Kiedy po wielkiej akcji powstała Żydowska Organizacja Bojowa, wszedł w jej skład i znalazł się w grupie bundowskiej pod dowództwem Lejba Gruzalca. Jego najbliższym przyjacielem był Dawid Hochberg, który podczas powstania w getcie warszawskim oddał Berlowi swój pistolet [Meed, 2003, 178]. Podczas powstania walczył w grupie pod dowództwem Gruzalca w getcie centralnym w obrębie ulic: Miła – Zamenhofa – Dzika. W dniu 10 maja 1943 roku razem z innymi bojowcami wyszedł kanałami na stronę aryjską. Następnie dołączył do partyzantów w lasach wyszkowskich – razem z Julkiem Junghajzerem do 10-osobowej grupy żydowskiej walczącej w szeregach Armii Krajowej pod dowództwem Mordechaja (Merdka) Growasa. Kiedy Tasenkraut i Junghauzer w lesie spotkali grupę bundowską pod dowództwem Janka Bilaka i Gabriela Fryszdorfa, próbowali ich przekonać aby również oni dołączyli do AK. Kiedy ci się nie zgodzili, Berl z Julkiem powrócili do swojej grupy. Wówczas został zastrzelony. Nieznane są okoliczności i czas śmierci członków grupy Growasa. Według Anki Grupińskiej mogli zostać zamordowani przez polskich partyzantów z oddziałów NSZ-owskich [Grupińska, 2000, 382].

„Na wniosek Zarządu Głównego Związku Uczestników Walki Zbrojnej o Niepodległość i Demokrację – za zasługi położone w walce zbrojnej z okupantem hitlerowskim” Berl Tasenkraut w 1948 roku został pośmiertnie odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużonym na Polu Chwały jako Tasenkraut Berek [Monitor Polski].