LIBESKIND NATAN (Boruch-Natan)

Życiorys

Natan Libeskind pochodził z bundowskiej rodziny i przed II wojną światową działał w Cukunfcie, a potem w Bundzie w Łodzi. Był synem Chaima Jecheskiela i Rochl Lei Libeskindów. W dniu 5 września 1939 roku wziął udział w ostatnim zebraniu Łódzkiego Komitetu Bundu. Następnie znalazł się w Warszawie, gdzie w getcie dalej był aktywnym bundowcem. Pracował w redakcji wydawnictw bundowskich [In di jorn fun jidiszn churwn: 333], a także był instruktorem organizacji bojowej Bundu i PPS-Lewicy [Edelman, 2015, 22]. Razem z żoną Dorą Kociołek mieszkał na ul. Pawiej 18/24. Na ten adres w maju 1941 roku otrzymał paczkę żywieniową z zagranicy oraz miał wystawiony Ausweis (jako Boruch Liebeskind) [AŻIH, ŻSS, 211/70: 28].

We wrześniu 1942 roku razem z żoną znalazł się na ul. Miłej 51 („kocioł”). Początkowo udało im się uniknąć selekcji. Uciekli i błąkali się po ulicach gdyż nie mieli gdzie się schronić. Ostatecznie zostali złapani i wywiezieni do Treblinki II [Goldstein, 1961,135, 138; Edelman, 2015, 43; „Iberzidlung” (geto-reportaż)]. W zachowanej i odnalezionej po wojnie części podziemnego Archiwum Bundu znajdowały się zapiski Libeskinda z końca października 1941 roku, w których opisywał przesiedlenie w getcie. Zostały one opublikowane w 1947 roku w kwietniowym numerze „Folkscajtung” [„Iberzidlung” (geto-reportaż)].

W 1948 roku „Na wniosek Zarządu Głównego Związku Uczestników Walki Zbrojnej o Niepodległość i Demokrację – za zasługi położone w walce zbrojnej z okupantem hitlerowskim” Natan Libeskind został pośmiertnie odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużonym na Polu Chwały [Monitor Polski].