Ponad 2 tysiące haseł dotyczących historii i życia codziennego w getcie warszawskim – wirtualne kompendium wiedzy na temat zamkniętej dzielnicy żydowskiej w Warszawie jest już dostępne. Ponadto, wybór haseł został wydany w wersji książkowej.
W okresie istnienia getta, od końca 1940 r., centrum działalności Haszomer Hacair był utworzony przez organizację kibuc mieszczący się w domu przy ul. Nalewki 23. Zarządzał nim jeden z liderów Haszomer Hacair, Josef Kapłan. Wcześniej, jeszcze przed zamknięciem getta, członkowie Haszomer Hacair spotykali się w komunie Droru przy ul. Dzielnej 34 (Cukierman, 2020, 59).
Lea Silberstein, w getcie warszawskim nastolatka, członkini gdudu Laszychrur i mieszkanka kibucu na Nalewkach, wspomniała, że na tej samej klatce schodowej, naprzeciwko wejścia do siedziby Haszomer Hacair mieściła się siedziba Gordonii (Engelking, Gutman, 2013, 214), zaś po prawej było wejście do prowadzonej przez Haszomer Hacair kuchni ludowej nr 24 (ARG, t. 27, 604, 681; ARG, t. 34, dok. 65).
Kibuc mieścił się w przestrzeni, która przed wojną była magazynem, a później za pomocą ścian działowych została podzielona na sześć pomieszczeń. Wszystkie okna wychodziły na ul. Nalewki. Po lewej stronie mieszkali członkowie kibucu Gal-On oraz część członków gdudu Laszychrur z warszawskiej Pragi. Środkowa część należała do gdudu Maapilim. Centralnym punktem kibucu była jadalnia z dwoma stołami, tam też odbywały się zebrania. Były też niewielka kuchnia i łazienka.
Członkowie kibucu byli wierni kolektywistycznym zasadom panującym w Haszomer Hacair: swoje dochody wpłacali do wspólnej kasy i dzielili się nimi (Silberstein, 2009, 77; ARG< t. 29a, 166). Ringelblum pisał, że dopóki ŻSS dysponowała środkami, to „pod płaszczykiem udzielania pomocy uchodźcom wspieraliśmy kibuc na Nalewkach 23”. Wsparcia miał też dostarczać Zakład Zaopatrywania pod dyrekcją Szmuela Wintera, który przekazywał szomrom produkty żywnościowe (ARG, t. 29a, 166). Istotnym wsparciem musiały być dla szomrów także pieniądze pochodzące ze sprzedaży artykułów spożywczych nadsyłanych do getta w paczkach m.in. ze Szwajcarii. Fundusze pomocowe przechodziły przez Komitet Domowy, w ramach którego działał Komitet ds. Kibucu, w ramach KD utworzono też patronat nad działaniami kibucu (ARG, t. 34, 387-389).
Kibuc przy Nalewki 23 był centrum działalności konspiracyjnej Haszomer Hacair. Israel Gutman zapamiętał, że na Nalewkach początkowo drukowano szomrową prasę podziemną, którą potem dla bezpieczeństwa przenoszono (Engelking, Gutman, 2013, 214). Na Nalewkach mieściła się także tajna biblioteka Haszomer Hacair.
Nalewki 23 stanowiły swoistą „wyspę w getcie, która żyła życiem poprzednim”, oderwanym od koszmaru codzienności i kłopotów dzielnicy zamkniętej. Wiele osób spędzało w ruchu więcej czasu niż przed wojną, w życiu organizacji szukając wsparcia w ciężkich chwilach i wypełniając sobie czas. Israel Gutman opowiadał po latach: „Pamiętam ten okres jako okres takiego światła, gdzie było coś z młodości, poczucia przynależności… (…) Przez dwa lata żyliśmy normalnym życiem, żeśmy ciągle myśleli społecznie i ciągle czuliśmy się częścią jakiegoś innego świata – to dało nam tę siłę i stworzyło możliwość dotrwania do czasu próby, możliwość zorganizowania się” (Gutman, Engelking, 2013, 214-215; Dreifuss, 2014, 260).
Encyklopedia getta warszawskiego jest efektem wieloletniego projektu badawczego prowadzonego w Żydowskim Instytucie Historycznym w ramach grantu Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. To kompendium wiedzy o getcie warszawskim, łączące dotychczasowe ustalenia z najnowszymi badaniami naukowców. Wybrane w publikacji hasła dotyczą najważniejszych instytucji getta warszawskiego: zarówno oficjalnych (np. Rada Żydowska), działających jawnie (np. Toporol czy ŻTOS), jak i konspiracyjnych (np. partie polityczne czy podziemne organizacje), a także najważniejszych wydarzeń w historii getta: jego utworzenia, wielkiej akcji likwidacyjnej czy powstania w getcie. Encyklopedia stanowi syntezę wszystkich prac nad pełną edycją Archiwum Ringelbluma, w jej zakres weszły również inne kolekcje archiwalne ŻIH oraz opublikowane materiały źródłowe i wspomnieniowe dotyczące getta warszawskiego i Zagłady.