Rogozik Szaja (Sewek) (? – po kwietniu 1943 podczas II wojny światowej)

Przed wojną

Niewiele wiemy na temat pierwszych lat życia Szaji (Sewka) Rogozika. Wiemy, że w 1925 roku według Abrahama Mlotka był młodym chłopakiem, kiedy w Saskim Ogrodzie przeciwstawił się i wdał w utarczkę z komunistami, dzięki czemu uratował Mlotka. Już wtedy miał ukończoną Szkołę im. Władimira Medema na ul. Nowolipki 68 i tam też należał do Związku Byłych Uczniów. Pracował w dziewiarstwie. Działał w Warszawskim Komitecie Cukunftu, a także należał do Frakcji Cukunftu w Warszawskim Związku Zawodowym Tekstyliów, w tym do Kółka Cukunftu Alberta Bernsztoka. W późniejszych latach został członkiem bundowskiej grupy przy Warszawskim Związku Tekstyliów, a także wszedł do jej kierownictwa oraz został jej przewodniczącym. W związku z tym, że Związek Zawodowy Tekstyliów był zarządzany przez komunistów, Rogozik jako bundowiec czasami miał problem ze znalezieniem i utrzymaniem pracy.

W trakcie wojny

Po wybuchu II wojny światowej rozważał czy aby tak jak inni nie opuścić Warszawy. Zdecydował pozostać, gdyż nie chciał zostawić samej z dwójką dzieci żony Różki Jagus, która nie chciała opuścić miasta. Tym bardziej, że jedno z dzieci wówczas było chore. Podczas wojny na początku mieszkał pod adresem ul. Pawia 50, a w 1941 roku na ul. Koźlej 1. Na ten drugi adres miał wystawiony Ausweis jak i w maju 1941 roku otrzymał paczkę żywieniową z zagranicy [AŻIH, ŻSS, 211/70: 30]. Podczas wojny był aktywnym działaczem w podziemnym Bundzie, w tym członkiem Kolektywu [Hertz, 1946, 521; In di jorn…, 330]. Brał udział w powstaniu w getcie warszawskim. Podczas wojny zginęła jego rodzina. Nie są znane okoliczności, miejsce i czas śmierci Sewka Rogozika.