[ [[result.title.charAt(0).toUpperCase()]] ]
[[result.title]]
[więcej...]
nie znaleziono wyników
nie znaleziono wyników dla zaczynających się od [[char]] lub
nie znaleziono wyników dla zaczynających się od cyfr
nie znaleziono wyników dla zapytania: "[[searchWord]]"
nie znaleziono wyników dla wybranego zestawu tagów
nie znaleziono wyników dla wybranych kategorii
i typu hasła [[docTypeName]]
[[article.title]]
[[article.shortVersion]]
[[$index + 1]]. [[paragraph.paragrTitle]]
[zwiń]
[rozwiń]
-
[[ [reference.refIndex+1] ]][[reference.description]]
Powiązane treści
[zwiń]
[rozwiń]
Bibliografia
[zwiń]
[rozwiń]
Autor: [[article.author]]
Rachela Kroszczor
Biografia
Rachela Kroszczor (z domu Kokiet) urodziła się 29 listopada 1899 roku. Skończyła medycynę. Pracowała jako położniczka i ginekolożka. Jej mężem był Henryk Kroszczor, z którym miała córkę.
W czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku Kroszczor pracowała w Szpitalu dla dzieci im. Bersohnów i Baumanów. Tak wspominała ten czas pielęgniarka Sabina Gurfinkel-Glocerowa: Pracujemy bez wytchnienia, prawie bez przerwy, przez pół dnia i całą noc. Dr Kroszczorowa i ja zadzwoniłyśmy tylko do domu, żeby uspokoić nasze dzieci. Szpital stał się odtąd piekłem na ziemi; całodzienne – z małymi przerwami – naloty dostarczały dużo rannych: wojskowych i cywilnych (Gurfinkel-Glocerowa 1962, 99).
Po wybuchu wojny Kroszczor została przesiedlona do getta. W trakcie akcji styczniowej wraz z mężem i córką ukrywała się w schowku na terenie szpitala na ul. Gęsiej 6/8.
Podczas okupacji otrzymała pomoc od doktora Andrzeja Trojanowskiego, współpracownika Ireny Sendlerowej, w 1966 roku odznaczonego medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, i jego żony Stanisławy.
Rachela Kroszczor przeżyła wojnę. Zmarła 13 października 1966 roku. Została pochowana na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej.
