Mieczysław Szmerling

Życiorys

Podobwodowy Żydowskiej Służby Porządkowej, kierownik Kompanii Przeciwepidemicznej przy Wydziale Zdrowia, stał się niesławny ze względu na przemoc jakiej się dopuszczał. Za bicie zatrzymanych stawał przed komisją dyscyplinarną. Autorzy „Szopki policyjnej” opisywali go w ten sposób: 

Bić albo nie bić?

Oto jest pytanie.

Każdy kto z mej ręki po mordzie dostanie

Sens słów Hamleta pozna oczywisty,

Zęby wprawiając z pomocą dentysty.

Tu muszę wyznać ze skruchą i szczerze

Bić po mordzie lubię, każdego uderzę.

Raz nawet taki stał mi się wypadek,

Że biłem w mordę zamiast w zadek

I natrafiwszy na zbyt mocne szczęki

Dwa palce sobie złamałem u ręki. (ARG, t. 26, 45) 

W czasie akcji eksterminacyjnej kierownik Umschlagplatzu. Kilka dni po objęciu tego stanowiska został awansowany ze stopnia podobwodowego na obwodowego. Stał się symbolem okrucieństwa Służby Porządkowej. Żaden z byłych policjantów nie próbował go później – w odróżnieniu od Jakuba Lejkina i Józefa Szeryńskiego – choćby częściowo tłumaczyć czy usprawiedliwiać. Ze wspomnień wyłania się obraz łapownika, dorabiającego się majątku na tragedii getta, sadysty, który na placu nie uwolnił nikogo – ani za najwyższą łapówkę, ani nawet na rozkaz urzędników i żołnierzy niemieckich. Jak pisał Jechoszua Perle: “Pracował na Umschlagplatzu, pomagał niemieckim zbrodniarzom ładować [Żydów] do wagonów, pomagał bić, wykańczać, odszukiwać [ukrywających się], czasem też pomógł kogoś uwolnić. Za to „uwolnienie” wpadało mu do kieszeni pół miliona złotych. Pół miliona zostawało u niego, a nazajutrz łapano znowu [30] tych samych ludzi, od których wyciągnął pieniądze, a on sam znowu pomagał ich ładować do wagonów na śmierć, na zagładę.” (ARG, t. 26, 85)