[ [[result.title.charAt(0).toUpperCase()]] ]
[[result.title]]
[więcej...]
nie znaleziono wyników
nie znaleziono wyników dla zaczynających się od [[char]] lub
nie znaleziono wyników dla zaczynających się od cyfr
nie znaleziono wyników dla zapytania: "[[searchWord]]"
nie znaleziono wyników dla wybranego zestawu tagów
nie znaleziono wyników dla wybranych kategorii
i typu hasła [[docTypeName]]
[[article.title]]
[[article.shortVersion]]
[[$index + 1]]. [[paragraph.paragrTitle]]
[zwiń]
[rozwiń]
-
[[ [reference.refIndex+1] ]][[reference.description]]
Powiązane treści
[zwiń]
[rozwiń]
Bibliografia
[zwiń]
[rozwiń]
Autor: [[article.author]]
Natan Eck (Ek) (1896-1982)
Przed II wojną światową
Natan Eck był historykiem i nauczycielem. Urodził się w Janowie w Galicji wschodniej. Jeszcze przed I wojną światową ukazały się jego pierwsze artykuły w prasie żydowskiej we Lwowie. W trakcie I wojny światowej walczył w szeregach armii austro-węgierskiej. W 1922 r. otrzymał tytuł doktora prawa nadany na uniwersytecie w Wiedniu. Oprócz tego był magistrem historii Uniwersytetu Warszawskiego.
Przed II wojną światową mieszkał w Łodzi, gdzie był nauczycielem w gimnazjum. Ciągle publikował w żydowskiej prasie, współredagował czasopismo „Tehumum”. Z przekonania był syjonistą, członkiem Hitachdutu.
W trakcie II wojny światowej i w getcie warszawskim
W związku ze swoją działalnością polityczną stał się obiektem zainteresowania władz niemieckich już na początku wojny i w listopadzie 1939 wyjechał do Warszawy. W getcie warszawskim był dyrektorem dyrektorem tajnego gimnazjum Tarbutu przy Nowolipkach 68 i nauczycielem Biblii. Działał w organizacji Tkuma. Pracował w Wydziale Instrukcji i Kontroli ŻTOS. Wraz z Eliezerem Gellerem wydawał konspiracyjną prasę Gordonii (przede wszystkim publikowane po polsku „Słowo Młodych”), którą to organizacją „opiekował się” z ramienia Hitachdutu. Na łamach „Słowa Młodych” publikował m.in. tłumaczenia tekstów biblijnych. Swoje artykuły sygnował „Nun” (ARG, t. 19, XXII, XXXV, 291). Piotr Laskowski i Sebastian Matuszewski sugerują, że to za jego sprawą prasa Gordonii mogła trafić w ARG – Eck współpracował z Ringelblumem w ramach ŻSS (ARG, t. 19, s. XII). Mieszkał przy ul. Nowolipki 53.
20 sierpnia 1942, trakcie wielkiej akcji likwidacyjnej udało mu się wyjechać wraz z rodziną do Częstochowy. W październiku 1942, w trakcie akcji likwidacyjnej w getcie w Częstochowie Eck z rodziną wyjechali do Zagłębia (Ronen, 2020). Podobnie jak inni członkowie Gordonii w Zagłębiu posiadał dokumenty poświadczające zagraniczne obywatelstwo – w marcu 1943 otrzymał paragwajski paszport i próbował opuścić Polskę. Został internowany w obozie Tittmoning w Niemczech, skąd w maju 1943 został wysłany z większą grupą do obozu w Vittel. Stamtąd, w maju 1944 został wysłany do obozu w Drancy (skąd miał zostać przetransportowany do Auschwitz Birkenau), ale udało mu się zbiec z transportu (Mazor podaje, że uciekł z wagonu w trakcie postoju na paryskim Gare de l'Est; Mazor, 1993, 65). Pozostałą część wojny przetrwał ukrywając się w Paryżu. Jego żona, Klara Eck, zginęła zamordowana w Auschwitz-Birkenau.
Losy powojenne
Był jednym z redaktorów gazety „Unzer wort” ukazującej się po wojnie w Paryżu. W 1948 r. Eck wyjechał do Izraela, mieszkał w Tel Awiwie. Pracował w Instytucie Yad Vashem jako badacz, był pierwszym redaktorem czasopisma naukowego „Yad Vashem Studies”, publikował także artykuły prasowe. Napisał wspomnienia zatytułowane Hatoe bedarkej hametim [hebr. Bładząc po ścieżkach zmarłych] (Jerozolima 1957).
