Elster, Pola (Perla)
Przed II wojną światową
Z zawodu krawcowa, pochodziła ze zasymilowanej rodziny żydowskiej (jej siostrą była Bela Elster). W młodości należała do Haszomer Hacair, potem działała w Poalej Syjon Lewicy (w 1938 została członkinią Centralnego Komitetu partii). Za swoją działalność była dwukrotnie aresztowana (1929, 1933).
W getcie warszawskim
W getcie warszawskim kierowała kuchnią ludową przy ul. Elektoralnej (była to zaraz kuchnia partyjna) i uczestniczyła w akcjach samopomocowych. Była redaktorką konspiracyjnego czasopisma PS-L „Nasze hasła”, podróżowała także do innych gett jako łączniczka. Była jedną ze współzałożycielek ŻOB. Mieszkała przy Miłej 54 m. 21. Imię „Pola” znajduje się w Księdze Kasowej Oneg Szabat wraz informacją, że 12 lipca 1942 otrzymała 100 zł (ARG, t. 11, 43). Nie ma informacji na temat jej innych związków z grupą Oneg Szabat. Z ramienia Poalej Syjon Lewicy działała w Bloku Antyfaszystowskim. Była łączniczką swojej partii.
W trakcie wielkiej akcji likwidacyjnej pracowała w szopach OBW i Hallmana wraz z innymi partyjnymi towarzyszami (m.in. Herszem Wasserem, Natanem Smolarem).Walczyła w powstaniu w getcie w szeregach ŻOB. Po powstaniu została wywieziona do obozu w Poniatowej, skąd jej ucieczkę w lipcu 1943 r. zorganizował ŻKN.
Po stronie aryjskiej
Później ukrywała się po stronie aryjskiej w Warszawie, początkowo na ul. Rogowskiej 18 na Targówku. W ukryciu Elster pisała pamiętnik, którego ocalałe części znajdują się w Archiwum Kibucu Bojowników Gett w Izraelu (po polsku zostały opublikowane w 1949 w periodyku „Nasze Słowo”). Po stronie aryjskiej Elster ciągle działała politycznie w CK Poalej Syjon Lewicy (działającej pod nazwą „Związek Robotników Żydowskich”). Była też członkinią Krajowej Rady Narodowej zgłoszoną przez Poalej Syjon Lewicę – przysięgę złożyła 31 grudnia 1943. Brała udział pierwszej sesji KRN. Później była oprócz tego zastępczynią kierownika referatu do spraw żydowskich, Adolfa Bermana w PrezydiumKRN. Współpracowała z Żegotą. Wraz z Bermanem pisała artykułu prasowe, w tym dotyczące powstania w getcie warszawskim (Kobylarz, 2009, 25)
Pola Elster walczyła w powstaniu warszawskim w szeregach Armii Ludowej. Walczyła najprawdopodobniej na Żoliborzu, gdzie nawiązała pod koniec sierpnia kontakt z grupą Icchaka Cukiermana. Potem ukrywała się z Wasserami, Herszem Berlińskim i Eliahu Erlichem w bunkrze przy ul. Suwalskiej. Całą grupę nazywano „pięcioraczkami”, a Elster, Erlicha i Berlińskiego – „trojaczkami”. Wasserowie opuścili kryjówkę przy Suwalskiej, zaś pozostali – w tym Pola Elster – zginęli we wrześniu (w literaturze pojawia się data 27 września) 1944 r. w nieznanych okolicznościach (Berman pisał w 1945, że zostali zabici przez Niemców; GFH, 2066). Ich ciała odnalazła w 1945 r. Wanda Elster, siostra Poli.
29 kwietnia 1945 r. ciała Berlińskiego, Elster i Erlicha przeniesiono na cmentarz żydowski przy ul. Okopowej. W 1946 r. odsłonięto pomnik upamiętniający trójkę bojowców (Kobylarz, 2009, 49).
