parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., Mal(e)achi = Mój posłaniec) – w kanonie Biblii Hebrajskiej ostatnia, krótka księga w dziale Ksiąg Prorockich (ostatnia pośród piętnastu ksiąg Proroków Późniejszych oraz pośród dwunastu ksiąg Proroków Mniejszych), licząca zaledwie 55 wersów, podzielonych na 3 rozdziały. Długo była uważana za najmłodszą księgę w kanonie Biblii Hebrajskiej. Wśród uczonych brak było zgodności, co do osoby jej autora; przeważały opinie, że słowo mal(e)achi należy traktować przymiotnikowo, a nie jako imię własne. Najczęściej opowiadano się za przyjęciem tego terminu jako pseudonimu lub imienia fikcyjnego autora. Targum identyfikuje nawet Malachiasza z Ezdraszem. M.K. pochodzi prawdopodobnie z 1. połowy V wieku p.n.e. lub z ok. 400 p.n.e., kiedy to po powrocie z niewoli babilońskiej Judejczycy odbudowali już Świątynię Jerozolimską, ale jeszcze nie wystąpił Nehemiasz (M.K. poniekąd przygotowywała grunt na to wystąpienie). Prawdopodobnie początkowo M.K. stanowiła jeden z trzech (obok włączonych później fragmentów do Księgi Zachariasza) dodatków do Ksiąg Prorockich. Składa się na nią sześć dialogów, w których Bóg odpowiada Izraelitom na stawiane mu pytania i zarzuty, zapewnia o swej miłości, grozi kapłanom niedopełniającym właściwie swych obowiązków, gani rozwody, zapowiada nadejście Dnia Sądu Ostatecznego (Jom ha-Din), w którym bezbożni zginą, a wierni zostaną nagrodzeni. Późniejszy dodatek, pochodzący zapewne od redaktora całego zbioru Proroków Mniejszych, zawiera upomnienie Izraelitów, by nie porzucali wiary, oraz zapowiedź nadejścia Eliasza, jako zwiastuna Dnia Bożego. Według tradycji talmudycznej, Malachiasz był współczesny prorokom Aggeuszowi i Zachariaszowi, a wszystkie jego proroctwa pochodzą z drugiego roku panowania króla perskiego Dariusza I, tj. z 520 p.n.e. Kiedy owi trzej prorocy zmarli, nastąpił też upadek profetyzmu.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.