Franz Konrad (1906-1952)

Przed wojną

Urodził  się  1  marca  1906  r.  w Liesing  pod  Wiedniem. Z zawodu był kupcem. W 1933 wstąpił do NSDAP i SS, od grudnia 1939 był członkiem Waffen SS. 

W czasie II wojny światowej Konrad awansował o dwa stopnie: z Untersturmführera SS (odpowiednik podporucznika) w roku 1939 doszedł do stopnia Hauptsturmführera (odpowiednik kapitana).

W czasie wojny

Początkowo stacjonował w Warszawie. Latem 1941 r. jako urzędnik administracyjny przy 8. Dywizji Kawalerii SS „Florian Geyer” wysłany został na Wschód. Latem 1942 r. Konrad został oddelegowany do zorganizowania mających powstać na Kaukazie urzędów remontowych broni SS. Z powodu zmiany  sytuacji  na  froncie  wschodnim  od  planu  jednak  odstąpiono. 

Konrad pojawił się ponownie w Warszawie prawdopodobnie pod koniec czerwca lub w lipcu 1942 r. Jego pierwsze działania w stolicy nie są do końca jasne. On sam twierdził,  że miał  się  zainteresować  możliwościami  zarobku w  getcie  warszawskim  i  wykorzystania  kredytów  państwowych  przekazywanych przez Trzecią Rzeszę dla tych firm, które na bazie żydowskiej siły roboczej prowadziły produkcję zbrojeniową. Zajmował się też przejmowaniem firm żydowskich. Od września 1942 r. objął kierownictwo Werterfassung- urzędu przejmowania mienia. 

W czasie powstania w getcie warszawskim robił zdjęcia, które umieszczono w tzw. “Raporcie Stroopa”.

13 grudnia 1943 r. Franz Konrad otrzymał rozkaz stawienia się w Berlinie, gdzie powierzono  mu  objęcie  bardzo  atrakcyjnej  funkcji  kierownika  administracyjnego  na  zamku  SS  w  Fischorn  pod  Salzburgiem.  Tam  przebywał  aż  do  momentu  swojego  aresztowania  21  sierpnia  1945  r.  

Po wojnie

11 maja 1946 r. rząd polski wystąpił o ekstradycję Franza Konrada, znanego pod pseudonimem „Ghetto Konrad”, jako „odpowiedzialnego za masowe zabójstwo 60 000 Żydów w Getcie Warszawskm”

4 września 1946 r. Konrad został wysłany do Polski. Tego samego dnia jednak udało mu się uciec z transportu. Według tajnego raportu kontrwywiadu armii amerykańskiej, Konrad uciekł wraz z czterema  innymi  więźniami przez  otwór  w  podłodze  pociągu.  Jak  sam  twierdził:  „wolność  czekająca  za  dziurą  w  podłodze  okazała się  zbyt  dużą  pokusą”. Został  ujęty  26 września,  kiedy  szukał  schronienia  od  adresem  podanym  mu  przez  opisywanego już podstawionego w więzieniu agenta. Po ponownym aresztowaniu Konrada władze amerykańskie odrzuciły jego propozycję współpracy i natychmiast, tym razem bez problemów, deportowano go do Polski. Był sądzony razem z Jurgenem Stroopem w 1951 r.

Konrad został powieszony 6 marca 1952 r.