Trzy refleksje o getcie Warszawy

Jak autor sam pisze, do streszczeń ma „stosunek ambiwalentny”, postaramy się więc zachęcić Państwa do przeczytania jego esejów bez streszczania ich w naszym zaproszeniu.

Dokumenty zebrane przez grupę Oneg Szabat to jeden z najcenniejszych zbiorów dokumentujących Zagładę. Prócz obszernego zbioru dokumentów, dzienników, rękopisów, notatek i dzieł sztuki, wyróżnić można też kolekcję fotografii – wyjątkowych, bo robionych przez samych mieszkańców getta. Jacek Dehnel zajął się w swoich tekstach właśnie zdjęciami. Jedno z nich opisał jako „streszczenie getta”, na innym jego uwagę zwróciły tzw. pluskiewki, czyli inaczej pinezki, którymi przypinano zdjęcia, żeby je przefotografować. W kolejnym tekście inspiracją do refleksji jest tłum ludzi przy ul. Gęsiej.

Zdjęcia, którym przyglądamy się okiem badacza, zyskują zupełnie nowy wymiar. Stają się ciekawe i przejmujące, gdy ujrzymy w nich nie obiekt muzealny, ale obraz życia zwykłych ludzi w niezwykłych warunkach. Pozwalają odkryć coś, co jest niewidoczne na pierwszy rzut oka.

Zapraszamy też do obejrzenia pracy Grzegorza Kwolka, poświęconej w całości fotografiom z materiałów grupy Oneg Szabat. Z niej także dowiecie się Państwo, ile można wyczytać z pojedynczej fotografii, ile można dowiedzieć się z jakości odbitki, pieczęci zakładu fotograficznego lub sposobu wykonania kopii.

Publikacja jest częścią Programu Oneg Szabat realizowanego wspólnie przez Żydowski Instytut Historyczny i Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce w ramach partnerstwa. publiczno-prywatnego. Celem Programu jest udostępnienie i upowszechnienie Podziemnego Archiwum Getta Warszawy (Archiwum Ringelbluma) oraz upamiętnienie członków grupy Oneg Szabat.